Bogdan hr. Szembek urodził się 7 sierpnia 1880 roku w Wysocku Wielkim. Jego ojcem był Stanisław hr. Szembek, malarz i mecenas sztuki, matką Augusta z Zawiszów herbu Przerowa. W roku 1901 Bogdan Szembek został właścicielem dóbr Wysocko Wielkie i Sadowie w powiecie ostrowskim, które przejął z rąk matki. Maturę zdał w roku 1899 w Królewskim Gimnazjum w Ostrowie. Studiował nauki rolnicze i ekonomię na uniwersytecie wrocławskim.
W roku 1905 ożenił się z Zofią Ponińską z Kościelca Kujawskiego, z którą miał czterech synów i pięć córek. Działał aktywnie w wielu stowarzyszeniach i organizacjach. Brał czynny udział w Powstaniu Wielkopolskim, organizując na terenach powiatu ostrowskiego Straż Obywatelską. Gdy wybuchła II wojna światowa pozostał w Wysocku Wielkim, udzielając pomocy okolicznym mieszkańcom. 10 listopada 1939 roku został aresztowany z synami i umieszczony w więzieniu ostrowskim, gdzie przebywał do marca 1940 roku, następnie wygnany do Generalnej Guberni. W lutym 1945 roku powrócił do Wysocka, skąd 30 marca został wydalony przez miejscowe władze UB.
W roku 1950 zamieszkał u syna Jana w Gorzowie Wielkopolskim, gdzie pracował jako bibliotekarz i tłumacz. Zmarł 30 marca 1956 roku w Gorzowie Wielkopolskim. Został pochowany w Wysocku Wielkim.
PROF. DR HAB. JAN ZIELIŃSKI
Tekst żywy, napisany ze swadą i z wyczuciem wagi szczegółów dawnego, niepowrotnie minionego życia. Kapitalne anegdoty, jak ta o sprzedaży klaczy przez chłopa nazwiskiem Piątek: „klacz prowadził jego syn Gustaw, późniejszy wielki pisarz niemiecki i wróg Polaków Freytag” (pikanterii dodaje jej właśnie, potwierdzony w przypisie, fakt tej wrogości Gustava Freytaga do Polaków; można tu dodać,
że krewnym Freytaga jest dwudziestowieczny pisarz niemiecki, również pochodzący z Kluczborka, Heinz Piontek). Albo wiadomość o aktach „Procesu Męcińskiego z Matką Boską” (!), z czasów Jana Kazimierza. Albo historia stryja Józefa, który nie chciał się uczyć: „W końcu trzyletnia służba wojskowa bez praw w czarnych huzarach śmierci, wojna 1870 r., niewola francuska. W niewoli tłumaczenia spowiedzi umierających rannych Polaków”. Albo historia wdowy po Apolinarym Kurowskim, który „emigrował do Szwajcarii i tam umarł, zostawiając żonę z małą córeczką Marysią. Zaopiekował się nimi emerytowany rotmistrz Schinzing i zachorowawszy, na łożu śmierci z dorosłą w międzyczasie i niezmiernie brzydką Marysią się ożenił, żeby móc jej zapisać swój kapitalik. Niespodziewanie wyzdrowiał i mieli 2 dzieci”.
PROF. DR HAB. JERZY PIETRZAK
Szembek nakreślił panoramę nie tylko życia ziemiaństwa wielkopolskiego ostatnich dwóch dekad zaboru pruskiego, ale społeczeństwa polskiego w mieście powiatowym, jakim był wówczas Ostrów. Także obszernie opisał Polski Sejm Dzielnicowy w Poznaniu, tajny Komitet Obywatelski w Ostrowie w 1918 r., przygotowania powstańcze i przebieg powstania wielkopolskiego. We wspomnieniach często opowiadał i charakteryzował ludzi, z którymi się spotkał. Były wśród nich postacie głośne w historii, np. Wojciech Korfanty, Wincenty Lutosławski, Ferdynand Radziwiłł, ks. Augustyn Szamarzewski.
Napisał wspomnienia bardzo barwnie i ciekawie, co sprawia, że czyta się je przyjemnie i z zainteresowaniem. Niewątpliwie należą do perełek wielkopolskiej memuarystyki.
ZAPRASZAMY
Spotkanie odbędzie się w środę, 12 lutego, o godz. 18.00 w Cafe Muzeum (Ostrów, Ratusz).